تاریخ نگار شاخص حادثه عاشورا، ابومخنف، [1] به نقل از یكى از شاهدان واقعه نینوا، ابن قیس تمیمى حكایت كند: هر چیزى را فراموش كنم، سخن زینب(س) دخت فاطمه(س) را هنگام رور بر جسم چاك چاك برادرش حسین(ع)، وقت رفتن به كوفه فراموش نمى كنم كه مى گفت:
یا محمداه، یا محمداه، صلى علیك ملائكة السماء هذا الحسین بالعراء مرمل بالدماء مقطّع
الاعضاء، یا محمداه و بناتك سبایا، و ذریّتك مقتّلة، تسفى علیها الصبا.
زینب، با این سخنان دوست و دشمن را به گریستن واداشت. [2]
اى جدّم، اى رسول خدا، درود فرشتگان آسمان بر تو باد، این پیكر قطعه قطعه و غلطیده در خون حسین توست. یا رسول الله، دخترانت اسیر و جگر گوشه گانت كشته و نسیم مشرق بر جسم چاك چاك آنان در بیابان مى وزد.
پس با زبان پر گله آن بضعة الرسول رو در مدینه كرد یا ایها الرسول این كشته فتاده به هامون حسین تُست وین صید دست و پازده در خون حسین تُست این نخل تر كز آتش جان سوز تشنگى دود از زمین رسانده به گردون حسین تُست این ماهى فتاده به دریاى خون كه هست زخم از ستاره بر تنش افزون حسین تُست [3]
با این سخنان سراسر آه و سوز زینب سلام الله علیها كه در آغاز سفر اسارت به كوفه و شام بیان شد، فصلى جدید از حادثه خونبار كربلا رقم خورد. اكنون عاشورا پایان یافته بود و وظیفه پیام آوران عاشورا، اسیران دشت كربلا، به ویژه زینب(س) صیانت از آن بود. پیام شهیدان طفّ براى ابدیّت تاریخ بشرى باید حفظ مى شد. عاشورا حادثه اى ساده و گذرا نبود، عاشورا براى جاودانگى وحى و اسلام و حفاظت از پیام آسمانى پیامبر خاتم(ص) پدید آمده بود. حسین منّى و انا من حسین و براى تحقق دقیق و كامل این رسالت عظیم چاره اى جز تبدیل عاشورا به یك فرهنگ و مكتب نبود، فرهنگى كه تا اعماق زندگى فردى و اجتماعى انسانها تا ابد نفوذ كند و مكتبى كه درس هاى دین خاتم را براى سعادتى جاودانه، به گوش تمامى انسانهاى عاشق حقّ و شیفته انسانیّت و عدالت و توحید و آزادگى برساند و بیاموزند كه : كل یوم عاشورا و كل ارض كربلا.
رسالت شاهدان مصیبت عظماى طفّ، از حضرت زینب و امام سجاد تا امامان معصوم دیگرعلیهم السلام آن بود كه اوّلاً عاشورا به فراموشى سپرده نشود، ثانیاً از خطر تحریف مصون بماند و نگذارند دست تحریف گران بر دامان پاك آن رسد. در این صورت بود كه مى توانست شعارها و اهداف عاشورا تا ابد چراغى فراروى خیل عظیم مشتاقان حقّ و عدالت قرار گیرد.
پی نوشتها:
[1]. ابومخنف، لوط بن یحیى (م 157) قدیمى ترین مورخ كربلاست. طبرى و شیخ مفید در ارشاد و ابوالفرج اصفهانى در مقاتل الطالبیین، آنچه از حادثه كربلا نقل كرده اند، تقریباً برگرفته از ابومخنف است. براى آگاهى بیشتر ر.ك: رسول جعفریان، تاملى در نهضت عاشورا، ص 15 - 20، انصاریان، قم، 1381.
[2]. تاریخ طبرى، ج 5، ص 456، دارالتراث، بیروت.
[3]. دوازده بند، محتشم كاشانى، بند نهم.
منبع: کتابخانه سایت تبیان
امام حسین (ع) در بیان دکتر شریعتی
حسین ,كه ,عاشورا ,براى ,حادثه ,كربلا ,حسین تُست ,از حادثه ,كه مى ,یا محمداه، ,عاشورا به
درباره این سایت